Daar ben je dan...

Prachtig Puur Kind. Daar ben je dan. Er werd op je gewacht. Je werd verwacht. Bij precies de juiste papa en mama werd je geboren. Geboren uit de moederschoot van een vrouw die van binnen en buiten kent. Nog helemaal open en EEN met alles.

 

Dit prachtige Pure Kind, wat nog geen flauw idee heeft wat van hem is en wat niet. In zijn ogen hoort alles bij elkaar en is alles EEN.

 

Wat zou het heerlijk zijn als wij als volwassenen weer terug in de EENheid zouden kunnen gaan. Weer EEN met onszelf worden, zoals we toen waren. Terug naar onze eigen pure versie.

 

Volwassenen zitten letterlijk VOL. VOL met lasten die voor het merendeel niet eens van onszelf zijn. VOL met lasten die we binnengepakt hebben in ons systeem en die zitten opgeslagen in onze talloze cellen die ons systeem rijk is. En vanuit dit overvolle systeem leven we ons leven. En we reageren op onze buitenwereld vanuit dit overvolle systeem. 

 

Je kunt ons systeem zien als een rugzak die je al op je rugje draagt bij je geboorte, en die in de loop van  je leven steeds voller raakt en zwaarder wordt. Iedere keer wanneer je iets meemaakt wat je niet kunt verwerken op dat moment, komt in je rugzak. Bijvoorbeeld telkens wanneer je ziet dat je ouders niet gelukkig zijn. Dan die je als kind namelijk ALLES wat in je macht ligt om ze te helpen. Onbewust ga je hen tonen wat er in hen leeft en je hoopt met heel je hart dat ze dit zien en dat ze er mee aan de slag gaan. Als kind wil je namelijk niets liever dan dat de mensen waar je heel veel van houdt, GELUKKIG zijn. Daar heb je ALLES voor over en daar zet je je 100% voor in. 

Kinderen zijn namelijk de allerbeste toners die er zijn. En dat is toner van een soort die nooit opraakt!

 

Het Pure Kind is op een bepaald moment veranderd in een Gekwetst Kind. Een kind dat er ALLES aan gedaan heeft om de mensen om hem heen gelukkig te maken. En dat kan natuurlijk niet. Dat weten wij als VOLwassene, maar een kind weet dat nog niet.

Op den duur gaat dat eens zo Pure Kind, steeds meer gebukt onder het sjouwen van die steeds zwaarder wordende rugzak.

De liefde naar zichzelf, die toen het nog puur en oneindig groot was, wordt steeds kleiner. Het kind gaat op zoek naar liefde BUITEN zichZELF. Dat is namelijk wat getoond wordt door de buitenwereld/VOORbeelden. Dat je de liefde BUITEN jeZELF moet zoeken. 

Ondertussen is het kind nog steeds bezig de ander te bevrijden van pijn en lasten die ze met zich meedragen. En zo raakt zijn rugzak steeds voller en voller en pot het kind alles op wat het  binnenpakt van anderen. Het kind  klapt dicht en de lading zit in zijn systeem, binnenin. Diep in zichZELF opgeborgen. Inmiddels geeft het kind zichzelf steeds meer de schuld van dit alles; hij is  tenslotte degene die het niet heeft kunnen oplossen en dat de VOLwassene het nog steeds in zich draagt. Het kind gaat steeds meer geloven in het feit dat dit allemaal zijn schuld is. En zo wordt het eens zo Pure Kind, een Gekwetst Kind.

Het eens zo pure maar nu Gekwetste Kind, gaat op zoek. Op zoek naar VOORbeelden die hem kunnen leren hoe het met al die binnengepakte, opgepotte pijn en lasten om moet gaan. Want het kind wil niet steeds die pijn en last voelen.

Het kind gaat een manier zoeken om te overLEVEN en zo wordt het OVERLEVENDE KIND in hem wakker. Dit Overlevende Kind gaat op zoek naar middelen die hierbij kunnen helpen. Denk dan bijvoorbeeld zelfs aan aan alcohol, drugs, gamen, seks, werken etc. Naar die zaken grijpen om maar niet meer die pijnen en lasten te hoeven voelen. Om het draaglijker te maken voor zichzelf. Soms zelfs zichzelf of een ander pijn doen om zijn eigen pijnen en lasten niet te hoeven voelen. Pijn op pijn gooien dus eigenlijk.

 

Het eens zo pure maar nu Gekwetste Kind, dat wanhopig op zoek ging naar manieren om te overLEVEN, en zo een Overlevend Kind werd, wordt nu zelf VOLwassen. De Geworden VOL-wassene dus. Zoals al eerder genoemd; VOL met troep. Troep die je zelf naar binnen hebt gepakt en nog meestal van een ander ook. Emotioneel helemaal VOL. Die rugzak is niet meer te tillen, ZO zwaar beladen met beladen zaken.

 

Als er dan in de buitenwereld iets gebeurt wat te maken heeft met het thema van zo’n last, dan reageert de VOLwassene daarop vanuit emotie. Er wordt iets aangeraakt wat lastig/pijnlijk/gevoelig is; wat (onbewust) eigenlijk heel diep was weggestopt…Wat daar diep verborgen had moeten blijven.

 

Dan komt het moment; tot hier en niet verder. De Geworden VOLwassene besluit dat het zo niet meer verder kan en schiet in actie.

Door naar binnen te gaan in dat overVOLle systeem, komt de Geworden VOLwassene de zorgvuldig opgepotte pijnen en lasten allemaal tegen,  door overal de dekseltjes eraf te draaien. Een zoektocht naar zichZELF. AL-les aanpakken wat hij tegenkomt. Dus alles Bestaansrecht, Liefde, Ademruimte en Aandacht en Warmte geven. 

En zo wordt langzaamaan de Liefdevolle IK/JIJ wakker en is zich bewust van het feit dat het Innerlijke Kind puur is en dat de Liefdevolle Volwassene en dit Innerlijke Kind EEN zijn. Het Pure Kind zit letterlijk IN de Liefdevolle Volwassene. Alles stroomt. Je voelt je overal veilig. Je ziet ALLES helder.

 

Wat zou het fijn zijn voor (onze) kinderen als de VOLwassenen in hun leven vanuit hun eigen EEN-zijn en PUURheid zouden kunnen leven. 

 

Bevrijd van hun loodzware, overvolle rugzak en alles wat daar in zat. Dan konden de kinderen weer onbezorgd kind zijn en leren van de Liefdevolle Volwassen VOORbeelden om hen heen.